Skąd wywodzi się decoupage?
Wbrew pozorom decoupage to wcale nie taka nowa technika, jak można by przypuszczać. Choć dopiero od pewnego czasu zyskuje coraz większą popularność, jej źródła sięgają nomadyjskich plemion z Syberii, które w ten sposób ozdabiały groby swoich przodków. Technika ta została następnie spopularyzowana w Chinach, żeby następnie dzięki ożywionej wymianie handlowej z Dalekim Wschodem w XVII wieku przybyć do Włoch, gdzie zaczęto ją wykorzystywać w stolarstwie jako bardziej ekonomiczną alternatywę dla lakierowanych mebli. Sztuka ta nosiła nazwę lacca contrafatta (wł.). Ze względu na bardzo niewielki koszt materiałów wykorzystywanych w decoupage, technika zyskała miano „sztuki biedaków” i wkrótce nie ozdabiano już tylko mebli, ale także mniejsze przedmioty związane z życiem codziennym – pudełka, kuferki, szkatułki, szczotki do włosów, ramki do zdjęć, świeczniki, ceramikę. Decoupage stał się bardzo modnym zajęciem kobiet na dworze Ludwika XV we Francji.
Na czym polega ta technika zdobnicza?
Na początku potrzeba nam odpowiednio przygotowanej powierzchni (dowolnej, najczęściej jest to drewno, ale może być także metal, szkło, plastik lub ceramika). Oryginalnie na taką powierzchnię przyklejało się wzór wycięty z papieru i pokrywało kilkoma warstwami lakieru tak, aby przestał być wyczuwalny. Obecnie jednak w decoupage możemy wykorzystywać znacznie więcej elementów zdobniczych tworzonych specjalnie pod tą technikę zdobienia przedmiotów.
